Αποκλείεται: Δεν θα πιστέψετε τι συμβαίνει στη συνέχεια!
“Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι! Αυτό δεν μπορεί να είναι!” αναφώνησε ο Μπιλ, με τη φωνή του να αντηχεί από τα κοντινά δέντρα. Η δυσπιστία γέμισε τα μάτια του καθώς αντίκρισε το θέαμα μπροστά του. Ήταν η Ντέιζι, μια από τις αγαπημένες του αγελάδες, την οποία νόμιζε ότι είχε χάσει ένα ζοφερό πρωινό οκτώ μήνες πριν.
Ποτέ δεν περίμενε ότι θα την ξαναέβλεπε. Με κάθε μήνα που περνούσε και χωρίς κανένα ίχνος της αγαπημένης του αγελάδας, είχε σταδιακά χάσει κάθε ελπίδα. Κι όμως, ήταν εκεί, ακριβώς μπροστά του, σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα.
Ωστόσο, μέσα στον ενθουσιασμό του, κάτι έκανε τον Μπιλ να σταματήσει. “Περίμενε ένα λεπτό…”, είπε ο Μπιλ, εκφράζοντας δυνατά την απορία του. Στη συνέχεια έπεσε σε έναν σιγανό ψίθυρο: “Θα μπορούσε να είναι;”. Έκανε προσεκτικά μερικά βήματα πιο κοντά: “Βλέπω όντως αυτό που νομίζω ότι βλέπω;”. Κάθε βήμα ήταν αργό και σκόπιμο, ο ήχος των φύλλων που έτριζαν κάτω από τις μπότες του αντηχούσε στο ήσυχο περιβάλλον. Η Ντέιζι κοίταξε ψηλά, και ξαφνικά, ήταν σίγουρος.
“Τι στο καλό!”, φώναξε ο Μπιλ, με το πρόσωπό του να χλωμιάζει. Κρύος ιδρώτας άρχισε να σχηματίζει χάντρες στο μέτωπό του. “Δεν πιστεύω στα μάτια μου!”, φώναξε ξανά, πασχίζοντας να κατανοήσει τη σκηνή μπροστά του…”