Τις ήσυχες ώρες της νύχτας, όταν το νοσοκομείο είχε αποκοιμηθεί σε μια απατηλή ηρεμία, κάτι συγκλονιστικό διέλυσε την ηρεμία. Ένας άγριος λύκος εισέβαλε από τις μπροστινές πόρτες, προκαλώντας άμεση αναστάτωση. Οι κάποτε ειρηνικοί διάδρομοι, γεμάτοι με ήσυχες συζητήσεις και το σταθερό μπιπ του ιατρικού εξοπλισμού, ξαφνικά βούιζαν από φόβο και σύγχυση. Το προσωπικό και οι ασθενείς δεν πίστευαν στα μάτια τους, καθώς η είσοδος του λύκου μετέτρεψε το οικείο, ανακουφιστικό περιβάλλον σε σκηνικό χάους,
Μέσα στο χάος βρισκόταν η Κέιτι, μια νεαρή νοσοκόμα γνωστή για την ψυχραιμία της σε δύσκολες καταστάσεις. Αλλά ακόμη και αυτή αιφνιδιάστηκε από τη θέα ενός ζωντανού λύκου στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Καθώς οι συνάδελφοί της διασκορπίστηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις, αναζητώντας καταφύγιο, η Κέιτι βρέθηκε καθηλωμένη στο σημείο. Η καρδιά της έτρεμε και τα χέρια της έτρεμαν.Τι στο καλό συνέβαινε;!
Ωστόσο, μέσα στο χάος, η Κέιτι εντόπισε κάτι που ξεχώριζε. Ο λύκος είχε κάτι στο στόμα του – κάτι μικρό και σίγουρα όχι τυπικό για έναν λύκο. Έμοιαζε με ένα μικροσκοπικό ζώο. Αυτό το ασυνήθιστο θέαμα προκάλεσε την περιέργεια της Κέιτι, παραμερίζοντας τον φόβο της. Ένιωσε έντονη την ανάγκη να δράσει, συνειδητοποιώντας ότι η κατάσταση ήταν κάτι περισσότερο από την εισβολή ενός λύκου στο νοσοκομείο. Η εικόνα του λύκου, που κανονικά είναι μια μορφή φόβου, να μεταφέρει απαλά αυτό το μικρό πλάσμα, προκάλεσε μια βαθιά ανάγκη στην Κέιτι να μάθει το γιατί και να βοηθήσει.