Ωστόσο, τα σημάδια του ταξιδιού τους ήταν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ψυχή της, καθένα από αυτά μια υπενθύμιση του φόβου και της αγωνίας που είχαν υποστεί. Καθώς έβγαινε από την κλινική, με τον δροσερό νυχτερινό αέρα να αγγίζει το δέρμα της, το μυαλό της πλημμύριζε από σκέψεις για τις δοκιμασίες που είχαν αντιμετωπίσει.
Το ταξίδι ήταν μια ανελέητη επίθεση τρόμου, προδοσίας και σχεδόν απελπισίας. Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη αβεβαιότητα, με το μονοπάτι τους να φωτίζεται μόνο από την αμυδρή λάμψη της αποφασιστικότητάς τους. Η καρδιά της έτρεχε με κάθε βήμα, το πνεύμα της είχε παραπαίει μπροστά στα τρομακτικά εμπόδια.