Η ακλόνητη αγάπη της για τη Λούνα και η σταθερή αφοσίωσή της στο καταφύγιο είχαν λάμψει ως φάρος ελπίδας. Καθώς η Κιάρα απομακρυνόταν από την κλινική, οι σκιές της δοκιμασίας τους παρέμεναν γύρω της σαν βαριά ομίχλη.
Τα βαθιά συναισθηματικά σημάδια από τον εφιάλτη ήταν μια απόδειξη του αγώνα τους, αλλά ήταν επίσης ένα σύμβολο της ανυποχώρητης αποφασιστικότητάς της. Η δοκιμασία είχε χαράξει βαθιά σημάδια στην καρδιά της, αλλά μέσα στον πόνο βρήκε μια αχτίδα παρηγοριάς.