Μετά το περιστατικό με την αρκούδα γκρίζλι, ο Τζόζεφ ήξερε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει τη Σάσα και τον Αλέξη. Είχαν σώσει τη ζωή του, όπως ακριβώς είχε σώσει κάποτε τη δική τους. Και έτσι, αποφάσισε να τιμήσει την κληρονομιά τους, για να διασφαλίσει ότι θα τους θυμόντουσαν πολύ καιρό αφότου είχαν φύγει.
Ξεκίνησε γράφοντας ένα βιβλίο, τα απομνημονεύματά του για τον καιρό που πέρασε με τις τίγρεις, περιγράφοντας λεπτομερώς την ιστορία του πώς τις είχε μεγαλώσει και πώς του είχαν σώσει τη ζωή. Το βιβλίο έγινε αμέσως αίσθηση, διαδόθηκε στο χωριό και πέρα από αυτό και έκανε τον Τζόζεφ μια μικρή διασημότητα.