Έτσι, όταν η Λούσι του είπε ότι ήταν έγκυος, ένιωσε κάτι να σπάει μέσα του – κάτι χαρούμενο, κάτι ιερό. Την αγκάλιασε, της έδωσε άγριες υποσχέσεις και ψιθύρισε όνειρα που δεν είχε τολμήσει ποτέ πριν να εκφράσει. Επιτέλους θα έκαναν οικογένεια. Ένα αγόρι θα έσπαγε την κατάρα. Ένα αγόρι θα λύτρωνε την καταγωγή του.
Ο πρώτος υπέρηχος έμοιαζε με μαγεία – μέχρι που ο γιατρός έδειξε την οθόνη και είπε: “Δύο κορίτσια” Η Λούσι γελούσε, έκλαιγε, έλαμπε. Ο Τζάστιν έγνεψε, χαμογέλασε, φίλησε το χέρι της. Αλλά κάτω από τη χαρά, ένας μικρός πόνος εγκαταστάθηκε. Ήθελε να είναι ευτυχισμένος. Ήταν ευτυχισμένος. Αλλά δεν ήταν ακριβώς το όνειρο.