Συνέχισαν να προσπαθούν. Χρόνο με το χρόνο, η Lucy γεννούσε δίδυμα, μέχρι την τελευταία της εγκυμοσύνη, όπου συνέλαβε τετράδυμα κορίτσια. Πέντε εγκυμοσύνες. Δώδεκα κόρες. Κατά την τελευταία της εγκυμοσύνη, η Lucy είχε μικρύνει λίγο. Τα οστά της είχαν εξασθενήσει. Η ενέργειά της εξασθένησε. Και ο Τζάστιν, παρά την αγάπη του γι’ αυτήν, άρχισε να νιώθει ότι το όνειρο τον κορόιδευε με κάθε απαλή ροζ κουβέρτα.
Δεν είχε σκοπό να παρασυρθεί. Τα πρώτα χρόνια, ήταν ένας αφοσιωμένος πατέρας – ευγενικός, προσεκτικός, περήφανος. Αλλά με κάθε νέα γέννηση, ο θόρυβος γινόταν πιο δυνατός, οι μέρες πιο χαοτικές. Έγινε ένας άνθρωπος με λίστες ελέγχου και δουλειές, που ξεχύθηκε στην επιβίωση, μέχρι που ακόμα και η Λούσι μόλις και μετά βίας αναγνώριζε τον άντρα δίπλα της.