Μια νύχτα, πολύ μετά τα μεσάνυχτα, στεκόταν στο διάδρομο ακούγοντας το ήσυχο βουητό του ύπνου. Η ανάσα της Λούσι, απαλή και τεντωμένη. Μικροσκοπικά χεράκια τυλιγμένα γύρω από κουβέρτες. Και εκείνη τη στιγμή, κάτι μέσα του έδωσε. Έγραψε έξι λέξεις σε ένα κομμάτι χαρτί απόδειξης: “Δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό” Ετοίμασε μια τσάντα, βγήκε στο σκοτάδι και δεν κοίταξε πίσω – ούτε μια φορά.
Διέγραψε τον αριθμό της, πέταξε κάθε φωτογραφία και έθαψε τις αναμνήσεις βαθιά μέσα του. Ήταν πιο εύκολο έτσι να προσποιηθεί ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είχε συμβεί. Μέχρι τώρα. Στο προφίλ της στο Facebook, το παρελθόν επέστρεψε με μια μόνο φωτογραφία: Η Λούσι, ηλικιωμένη αλλά λαμπερή, ακτινοβολούσε δίπλα σε μια νεαρή γυναίκα με καπέλο και ρόμπα.