Η δυσπιστία του Τζάστιν μετατράπηκε σε κάτι πιο ψυχρό, σε υπολογισμό. Δώδεκα παιδιά. Όλα επιτυχημένα. Κάποιος ανάμεσά τους έπρεπε να νιώθει κάτι – ενοχές, καθήκον, οίκτο. Δεν του άξιζε η βοήθειά τους, αλλά τη χρειαζόταν. Τα κορίτσια του έμοιαζαν. Αυτό έπρεπε να μετράει για κάτι. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά ήταν η μόνη του.
Κινήθηκε γρήγορα, όχι από θάρρος, αλλά από ανάγκη. Μάζεψε τα τελευταία τσαλακωμένα χαρτονομίσματα από το συρτάρι, εξάντλησε το μέγιστο ποσό που είχε απομείνει στην κάρτα του και αγόρασε ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Νέα Υόρκη. Μπορεί η Λούσι να μην ήθελε να τον δει, αλλά σίγουρα κάποιο από τα κορίτσια του θα του έδινε μια ευκαιρία.