Το δωμάτιο ελέγχου ήταν αποστειρωμένο και ήσυχο, μια έντονη αντίθεση με το χάος που συνήθως τον περιέβαλλε. Ο γιατρός, ένας άντρας γύρω στα σαράντα με κουρασμένα μάτια και αυστηρό ύφος, του έκανε ερωτήσεις. Πόσο καιρό διαρκούσε ο πόνος Πού ακριβώς πονούσε Ο Τζάστιν απάντησε, προσπαθώντας ακόμα να ακουστεί άνετος.
Ήλπιζε ότι ήταν κάτι μικρό – ίσως έλκος. Κάποιο στομαχικό πρόβλημα. Μια μικρή προειδοποίηση για να επιβραδύνει. Αλλά όταν ήρθαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, η συμπεριφορά του γιατρού άλλαξε. Κάθισε απέναντι από τον Τζάστιν και είπε τις λέξεις αργά, προσεκτικά, σαν να κατέβαζε ένα σφυρί. “Έχετε νέκρωση του παγκρέατος”, είπε. “Είναι σοβαρή”