Ο Τζάστιν ανοιγόκλεισε τα μάτια του, χωρίς να είναι σίγουρος αν είχε ακούσει καλά. Οι λέξεις φαίνονταν βαριές, ξένες. Ο γιατρός συνέχισε, εξηγώντας ότι ο ιστός σε ένα μέρος του παγκρέατός του είχε αρχίσει να πεθαίνει -προκαλούμενο από την πολυετή βαριά χρήση αλκοόλ. Δεν ήταν κάτι που θα έφευγε από μόνο του.
“Θα χρειαστείτε χειρουργική επέμβαση”, είπε ο γιατρός, με τη φωνή του σταθερή αλλά όχι αγενή. “Ο νεκρωτικός ιστός πρέπει να αφαιρεθεί. Έχετε οικογένεια Θα ήταν μια καλή στιγμή να τους ενημερώσετε” Ο Τζάστιν κοίταξε επίμονα το πάτωμα. Πενήντα έξι, κι αυτό ήταν το μέλλον του – να κρατιέται στη ζωή μέσα από συνταγές και ακρίβεια.