Ο χώρος στάθμευσης του μοτέλ είχε αδειάσει ως επί το πλείστον μέχρι τη στιγμή που τα περιπολικά ετοιμάζονταν να φύγουν. Τα φώτα που αναβόσβηναν εξακολουθούσαν να βάφουν το ραγισμένο πεζοδρόμιο, αλλά η ένταση είχε λιώσει σε κάτι πιο ήσυχο – κάτι πιο κοντά στην ανακούφιση.
Ο Άντριου στεκόταν δίπλα στο Civic του που κροτάλιζε, με σταυρωμένα τα χέρια, προσπαθώντας να επεξεργαστεί τα πάντα. Ένας αστυνομικός τον πλησίασε, με ένα πρόχειρο στο ένα χέρι. “Μια ακόμη υπογραφή”, του είπε. “Είσαι ελεύθερος να φύγεις μετά από αυτό”