Υπήρξε μια μεγάλη παύση. Η Άιβι μετατόπισε την τσάντα στον ώμο της και μετά έβαλε το χέρι της μέσα. “Θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε”, είπε. “Δεν χρειαζόταν να κάνετε τίποτα. Αλλά το κάνατε. Το προσέξατε” Ο Άντριου κούνησε το κεφάλι του. “Οποιοσδήποτε θα είχε…”
“Όχι”, διέκοψε ο Ράιλι. “Όχι, δεν θα το έκανε. Προσπαθήσαμε να το πούμε σε έναν υπάλληλο ενός καταστήματος πριν. Απλά σήκωσε τους ώμους. Περπατήσαμε ακόμα και δίπλα από έναν φρουρό ασφαλείας στο σταθμό των λεωφορείων. Ούτε καν μας κοίταξε. Εσύ… εσύ μας είδες”