“Αδερφέ, θα έρθεις αυτό το Σαββατοκύριακο ή όχι Καταφέραμε να κλείσουμε την καμπίνα, θα είναι τέλεια!” έλεγε το πρώτο μήνυμα. Ακολουθούσαν άλλα δύο που έγραφαν: “Μην ξαναπείς δουλειά.” και “Πες ότι είσαι άρρωστος, το χρειάζεσαι αυτό”
Ο Άντριου κοίταξε την οθόνη μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω απ’ ό,τι έπρεπε, και μετά την έστρεψε με την όψη προς τα κάτω στον πάγκο. Φαντάστηκε το χιόνι στα πεύκα, τη μυρωδιά των καυσόξυλων, τα γέλια που αντηχούσαν στους τοίχους. Αλλά ακόμα και αυτό το όνειρο είχε ένα τίμημα.