“Μώλωπες. Ανταπόκριση φόβου στις υψωμένες φωνές. Δεν έτρωγε για μέρες. Έκανε πρόοδο, αλλά το τραύμα δεν εξαφανίζεται πλήρως” Έριξε μια ματιά προς το κυνοκομείο. “Ειλικρινά, δεν τον έχω δει ποτέ να πλησιάζει κανέναν με τον τρόπο που πλησίασε την κόρη σας”
Γύρισαν όλοι. Ο Ρέιντζερ είχε πιέσει ξανά απαλά τη μύτη του στα κάγκελα, παρακολουθώντας τη Λίλι με μια έκφραση που -η Έμιλι ορκιζόταν- έκρυβε κάτι σαν ανησυχία. Η Λίλι χασκογέλασε, απλώνοντας το μικροσκοπικό της χέρι. Η ουρά του Ρέιντζερ κούνησε αργά και προσεκτικά την ουρά του.