Η Έμιλι το πρόσεξε πρώτη: ο τρόπος με τον οποίο ο Ρέιντζερ βρισκόταν πάντα ανάμεσα στη Λίλι και την εξώπορτα. Ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τους ήχους της γειτονιάς πριν από οποιονδήποτε άλλον. Τον τρόπο που ακολουθούσε τη Λίλι στο γκαζόν, με τα μάτια του να σαρώνουν την αυλή αντί για τα παιχνίδια.
“Το βλέπεις αυτό;” Ψιθύρισε η Έμιλι ένα απόγευμα, καθώς ο Ρέιντζερ βρισκόταν σταθερά ανάμεσα στη Λίλι και τη γραμμή του φράχτη. “Την προστατεύει” Ο Ντέιβιντ δίπλωσε τα χέρια του. “Είναι σε εγρήγορση. Αυτό είναι διαφορετικό” Ίσως. Ίσως όχι. Εκείνο το βράδυ, ο γείτονάς τους, ο κύριος Κάλαχαν, χαιρέτησε από την απέναντι πλευρά του δρόμου με τη συνηθισμένη του φιλικότητα.