“Δεν χρειάζεται να φυλάς τα πάντα”, ψιθύρισε. Όμως ο Ρέιντζερ σήκωσε αργά το κεφάλι του, με τα μάτια του να παρασύρονται ξανά προς την αυλή. Σαν να διαφωνούσε. Η Λίλι ξύπνησε λίγο αργότερα φλυαρώντας ευτυχισμένη, χτυπώντας τις μικροσκοπικές παλάμες της στα κάγκελα της κούνιας, μέχρι που ο Ρέιντζερ εμφανίστηκε στην πόρτα, με τα αυτιά τεντωμένα.
Η Έμιλι τον είδε να σπρώχνει την πόρτα με τη μύτη του και να κάθεται κοντά στην κούνια, περιμένοντας υπομονετικά τα γελάκια της Λίλι. “Είναι γλυκός”, μουρμούρισε. Ο Ντέιβιντ δεν έδειχνε πεπεισμένος. Παρόλα αυτά, το νοικοκυριό έπεσε στον ήπιο ρυθμό του. Πρωινό. Καφές. Ένα χάος από δημητριακά στο πάτωμα. Ο Ρέιντζερ ξαπλωμένος εκεί κοντά, παρατηρούσε τα πάντα με την ίδια σοβαρή ηρεμία.