Μέχρι αργά το απόγευμα, το σπίτι είχε πέσει σε μια ήρεμη ησυχία, σχεδόν υπερβολικά ήρεμη. Ο Τόμι κοιμόταν στον καναπέ κάτω από την κουβέρτα του δεινόσαυρου και η Κάιλα εκμεταλλεύτηκε τον χρόνο για να τακτοποιήσει την κουζίνα, θέλοντας να φαίνονται όλα τέλεια όταν επέστρεφαν οι γονείς. Ήταν η πρώτη της πραγματική βάρδια μπέιμπι σίτινγκ και ήταν αποφασισμένη να κάνει καλή εντύπωση.
Έφτασε για ένα φλιτζάνι κοντά στον νεροχύτη, όταν κάτι αχνό τράβηξε την προσοχή της, ένας σχεδόν ανεπαίσθητος ήχος από τον επάνω όροφο. Ένα απαλό χτύπημα. Όχι δυνατός, όχι ανησυχητικός, αλλά αρκετός για να την κάνει να κοιτάξει προς το ταβάνι.