Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, η Κέιλα προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της ότι είχε φανταστεί το περιστατικό με την πίσω πόρτα. Ήταν η πρώτη της μέρα, τα νεύρα ήταν φυσιολογικά, και το σπίτι ήταν μάλλον πιο παλιό απ’ ό,τι φαινόταν. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που ανέβαινε τις σκάλες για να πάρει κάτι για τον Τόμι ένιωθε μια ήρεμη ένταση να εγκαθίσταται ανάμεσα στους ώμους της.
Η πρώτη περίεργη στιγμή συνέβη ένα απόγευμα Τετάρτης. Ο Τόμι είχε ζητήσει τα αγαπημένα του κρακεράκια, τα οποία η Σαμπρίνα είπε στην Κάιλα ότι φυλάσσονταν στο ντουλάπι του επάνω ορόφου, δίπλα στη ντουλάπα με τα λευκά είδη. Η Κέιλα κατευθύνθηκε προς τα πάνω, σιγοτραγουδώντας απαλά για να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Αλλά στα μισά του διαδρόμου, σταμάτησε. Ένα απαλό τρίξιμο αντηχούσε πίσω της, γρήγορο, διακριτικό, σαν ένα πόδι που μετατοπίζει το βάρος του.