Γύρισε απότομα. Τίποτα. Καμία κίνηση. Μόνο το ήσυχο κεφαλόσκαλο, οι κλειστές πόρτες της κρεβατοκάμαρας και το αχνό βουητό του θερμοστάτη. Άρπαξε γρήγορα τα κράκερς, αλλά όταν άνοιξε το ντουλάπι, δίστασε. Κάποια αντικείμενα έμοιαζαν να μην είναι στη θέση τους, ένα κουτί δημητριακών γέρνει στο πλάι, ένα βάζο που ήταν μπροστά τώρα σπρώχνεται προς τα πίσω.
Δεν ήταν κάτι ανησυχητικό, αλλά δεν ήταν η τακτοποιημένη διάταξη που θυμόταν από την πρώτη της μέρα. Την Παρασκευή, πρόσεξε ξανά το ντουλάπι στον επάνω όροφο. Αυτή τη φορά, ένα κουτί με σνακ έλειπε εντελώς. Η Κέιλα έλεγξε δύο φορές το ψηλό ράφι και μετά το χαμηλότερο. Τίποτα.