Ίσως η παράξενη δυσκαμψία που ένιωθε ανάμεσα σε εκείνον και τη Σαμπρίνα και την οποία δεν καταλάβαινε ακόμα. Καθώς περπατούσε στο σπίτι της αργότερα εκείνο το βράδυ, η Κέιλα αναπαρήγαγε ξανά και ξανά την αντίδραση της Σαμπρίνα. Δεν ήταν αυτά που είπε που την ενοχλούσαν. Ήταν αυτό που δεν είπε. Καμία περιέργεια. Καμία συνέχεια. Καμία ανησυχία. Μόνο το ίδιο σφιχτό, εξασκημένο χαμόγελο.
Και για πρώτη φορά, η Κέιλα αναρωτήθηκε αν η Σαμπρίνα ήξερε ήδη κάτι που εκείνη δεν ήξερε. Η Κέιλα εμφανίστηκε την Τρίτη με τον ίδιο τρόπο που εμφανιζόταν πάντα – με το σακίδιο στον ένα ώμο, σκεπτόμενη τρόπους για να διασκεδάσει τον Τόμι. Χτύπησε δύο φορές, περίμενε και μετά χρησιμοποίησε το αντικλείδι που της είχε δώσει ο Μαρκ, μπαίνοντας στο ήσυχο σπίτι.