“Τόμι;” φώναξε απαλά. Το σαλόνι ήταν άδειο. Δεν υπήρχαν παιχνίδια στο πάτωμα. Ούτε μισοτελειωμένα παζλ. Τίποτα. Στη συνέχεια έλεγξε την κουζίνα. Ακόμα τίποτα. Μόνο όταν έβγαλε το τηλέφωνό της για να στείλει μήνυμα στη Σαμπρίνα το είδε – ένα μήνυμα που είχε χάσει νωρίτερα εκείνο το πρωί:
“Γεια σου Κέιλα! Θα πάρω τον Τόμι μαζί μου σήμερα. Δεν χρειάζεται να έρθεις μέσα. Τα λέμε αύριο!” Η Κέιλα εξέπνευσε αμήχανα, με τα μάγουλα να ζεσταίνονται. Δεν έπρεπε να έρθει μέσα. Έπρεπε να είχε ελέγξει το τηλέφωνό της. Γύρισε προς την μπροστινή πόρτα, έτοιμη να ξεγλιστρήσει έξω και να προσποιηθεί ότι όλο αυτό δεν συνέβη ποτέ.