Το είπε στη μαμά της το επόμενο πρωί, βλέποντας το πρόσωπό της να μαλακώνει από ανακούφιση και υπερηφάνεια. “Πάρ’ το”, είπε η μαμά της, σφίγγοντας το χέρι της. “Θα σου κάνει καλό” Και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, η Κέιλα ένιωσε αισιόδοξη, ότι ίσως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν μπορούσε να ξέρει τότε πόσο περίπλοκα θα γίνονταν όλα. Ή ότι μπαίνοντας στο σπίτι των Ρέινολντς θα έμπαινε στη μέση κάτι που δεν καταλάβαινε ακόμα, κάτι για το οποίο καμία εκπαίδευση στη φύλαξη παιδιών δεν θα μπορούσε να την προετοιμάσει.