Η είσοδός της δεν ήταν δραματική, αλλά κάτι στην έκφρασή της έπιασε την Κάιλα απροετοίμαστη. Η Σαμπρίνα φαινόταν ήρεμη, απόλυτα ήρεμη. Ούτε μια τρίχα στη θέση της, ούτε μια ρυτίδα στην μπλούζα της. Όμως το χαμόγελό της δεν έφτανε μέχρι τα μάτια της και για μια στιγμή, έδειχνε… έκπληκτη. Σχεδόν αναστατωμένη.
“Πρέπει να είσαι η Κάιλα”, είπε η Σαμπρίνα, με φωνή ευχάριστη αλλά αποστασιοποιημένη. “Καλώς ήρθες.” Η ζεστασιά στον χαιρετισμό του Μαρκ δεν αντικατοπτρίστηκε στον δικό της, και η Κέιλα ένιωσε τη στάση του σώματός της να ισιώνει ενστικτωδώς, σαν να έπρεπε να αποδείξει ότι ανήκε εκεί.