Με ένα κλικ, η θυρίδα άνοιξε, αποκαλύπτοντας το περιεχόμενό της. Μέσα, βρήκαν μια εκπληκτική συλλογή από κοχύλια, το καθένα μοναδικό σε χρώμα και σχήμα, με την επιφάνειά τους λεία και δροσερή στην αφή. Τα κοχύλια έλαμπαν κάτω από τα φώτα φθορισμού, ρίχνοντας ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων στο τραπέζι. “Είναι πανέμορφα”, ψιθύρισε η Μαρία, πιάνοντας ένα κοχύλι και θαυμάζοντας τα περίπλοκα μοτίβα του.
Κρυμμένο μέσα στα κοχύλια, βρήκαν ένα γράμμα με το όνομα και τη διεύθυνση του γέρου. Ο Τζέιμς το άνοιξε προσεκτικά, αρχίζοντας να το διαβάζει δυνατά. “Σας ευχαριστώ για την καλοσύνη και τη γενναιότητά σας”, διάβασε, με τη φωνή του να σπάει από τη συγκίνηση καθώς συνέχιζε. Το γράμμα ήταν γεμάτο με ειλικρινείς ευχαριστίες, μετατρέποντας μια ήδη αξέχαστη στιγμή σε κάτι βαθιά συγκινητικό.