Έγραψε αριθμούς στα περιθώρια, μετρώντας κάθε τρίτη λέξη, μετά κάθε πέμπτη, και στη συνέχεια χαρτογράφησε φράσεις με βάση την επανάληψη. Στην αρχή, δεν έβγαλε τίποτα. Μετά κάτι μετατοπίστηκε: οι τοποθετήσεις ευθυγραμμίστηκαν, σκιαγραφώντας συντεταγμένες, σαν ο Χένρι να είχε κρύψει οδηγίες σε κοινή θέα. Ο σφυγμός του Άντριου επιταχύνθηκε. Η πράξη δεν ήταν νομική πρόζα – ήταν κρυπτογράφηση!
Ο ενθουσιασμός πολέμησε τον τρόμο. Σημείωσε το σκίτσο του κήπου, τοποθετώντας τις συντεταγμένες του Χένρι πάνω σε ξεθωριασμένα σχέδια του κτήματος. Ένα συγκεκριμένο σημείο έλαμπε με ανατριχιαστική βεβαιότητα. Ήταν ένα παραμελημένο σημείο κοντά σε μια στραβή βελανιδιά, μισοκαταπνιγμένο από αγριόχορτα. Ο Άντριου το κοίταξε επίμονα, ψιθυρίζοντας: “Ποιο είναι το μυστικό σου, θείε;”