Η ανησυχία τον οδήγησε πίσω στην πράξη. Εντόπισε ξανά τις συντεταγμένες, δοκιμάζοντας παραλλαγές. Το μοτίβο άλλαζε αν προσαρμοζόταν στις παραλείψεις, στις ξεθωριασμένες λέξεις. Έγραψε νέες σημειώσεις, ξανασχεδιάζοντας τον χάρτη του κήπου. Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα νέο σημείο, όχι μακριά από το πρώτο – ελαφρώς μετατοπισμένο, αλλά αρκετά κοντά ώστε να έχει σημασία.
Έβγαζε νόημα. Είχαν περάσει δεκαετίες από τότε που ο Χένρι σχεδίασε το κρυπτογράφημα. Η γη μετατοπίστηκε, τα δέντρα μεγάλωσαν, οι ρίζες εξαπλώθηκαν. Το ακριβές σημείο μπορεί να είχε μετακινηθεί, θαμμένο βαθύτερα κάτω από χρόνια παραμέλησης. Ο σφυγμός του Άντριου επιταχύνθηκε με νέο σκοπό. Ήταν κοντά. Το λάθος δεν ήταν η αποτυχία – μόνο ο ίδιος ο χρόνος που αναδιατάσσεται.