Την αυγή, επέστρεψε με νέα αποφασιστικότητα. Ο κήπος απλωνόταν μπροστά του σαν πεδίο μάχης. Μέτρησε προσεκτικά τα βήματά του, επαναπροσδιορίζοντας τον χάρτη του. Το νέο σημείο έπεσε κοντά σε ένα σπασμένο ηλιακό ρολόι, μισοθαμμένο στα αγριόχορτα. Ο Άντριου έχωσε το φτυάρι του στο έδαφος, με την ελπίδα και τον τρόμο να συγκρούονται σε κάθε του κίνηση.
Και πάλι, η γη αντιστάθηκε. Πέρασαν ώρες χωρίς να λάμπει μέταλλο, χωρίς να τρίζει ξύλο. Ο Άντριου βλαστημούσε, με τον ιδρώτα να στάζει στα μάτια του. Φοβόταν ότι είχε κάνει λάθος υπολογισμό για άλλη μια φορά. Ωστόσο, ακόμα και όταν η εξάντληση άρχισε, κάτι μέσα του ψιθύριζε: συνέχισε να σκάβεις. Ο κήπος είχε ακόμα μυστικά και ο Χένρι ήθελε να τα βρει.