Έβγαλε το πάνω δέμα. Διαβατήρια. Όχι ένα, αλλά πολλά με διαφορετικά ονόματα, διαφορετικές χώρες και διαφορετικές φωτογραφίες του ίδιου ανθρώπου. Κάποια έφεραν το αλάνθαστο πρόσωπο του θείου του, άλλα είχαν λεπτές παραλλαγές, μια νεότερη εκδοχή του ίδιου άντρα που ξεγλιστρούσε μέσα από τις ταυτότητες. Το στομάχι του Άντριου ανατρίχιασε. Τι έκανε ο Χένρι με τόσες πολλές ζωές
Σφραγίδες γέμιζαν τις σελίδες: Παρίσι, Βιέννη, Βερολίνο, Βαρσοβία. Χρόνια που κάλυπταν τον πόλεμο και μετά. Ο Άντριου τα ξεφύλλιζε πυρετωδώς, με τη δυσπιστία να αυξάνεται. Κάθε διαβατήριο έλεγε ένα κομμάτι μιας ζωής που ζούσε στις σκιές, μετακινούμενος σε όλη την Ευρώπη σε εποχές που τα συνηθισμένα ταξίδια ήταν αδύνατα. Ο θείος του δεν ήταν απομονωμένος – ήταν κρυφός.