Στη συνέχεια ο Γουόλτερ περιέγραψε το φαινόμενο του παγετού, την αργή ανοδική ώθηση του εδάφους και του πάγου επί δεκαετίες. Ο Ντάνιελ κοίταξε την αυλή με δυσπιστία. “Ώστε το έδαφος τον έφερε πίσω”, είπε ήσυχα. Όχι τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά την αλήθεια του, που ανέβαινε σπιθαμή προς σπιθαμή, μέχρι που κάποιος τελικά το πρόσεξε.
Για τον Ντάνιελ, η ανακάλυψη ξαναέγραψε γενιές σιωπής. Η οικογένειά του είχε ζήσει με ψιθύρους προδοσίας, πιστεύοντας ότι ο Αουγκούστο είχε εξαφανιστεί για εγωιστικούς λόγους. Αλλά το σημείωμα και η φωτογραφία απέδειξαν ότι είχε προσπαθήσει να ξεφύγει από τον κίνδυνο, όχι να τους εγκαταλείψει. Ο Γουόλτερ ένιωσε τιμή που του παρέδωσε αυτή τη διαύγεια.