Κάποτε, οδηγούμενος από περιέργεια, ο Γουόλτερ αποφάσισε να ερευνήσει το μυστηριώδες ύψωμα. Οπλισμένος με ένα φτυάρι και αισιοδοξία, έσκαψε αρκετά μέτρα κάτω, περιμένοντας τουλάχιστον μια συστάδα ριζών ή θαμμένα σκουπίδια. Αλλά το χώμα δεν αποκάλυψε τίποτα άλλο εκτός από συνηθισμένο χώμα. Δεν υπήρχε καμία εξήγηση, κανένα μυστικό ή οτιδήποτε άλλο.
Η Μαρί παρακολουθούσε από τη βεράντα, διασκεδάζοντας καθώς ο Γουόλτερ σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπό του και σήκωνε τους ώμους. “Απλώς ένα πεισματάρικο κούτσουρο από κάποιο κομμένο δέντρο”, δήλωσε, γεμίζοντας ξανά την τρύπα. Γέλασαν γι’ αυτό πίνοντας λεμονάδα, αντιμετωπίζοντας το ύψωμα ως μια ακίνδυνη εκκεντρικότητα του νέου τους σπιτιού.