Έμαθαν τους ρυθμούς της γειτονιάς: ποιες οικογένειες έκαναν ποδήλατο τα Σαββατοκύριακα, ποια παιδιά χτυπούσαν το κουδούνι πουλώντας μπισκότα και ποιοι συνταξιούχοι έκαναν δικαστήριο στις βεράντες τους κάθε βράδυ. Τα πάντα σε αυτό το μέρος έμοιαζαν σταθερά και αξιόπιστα – μια άγκυρα που δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι είχαν τόσο πολύ ανάγκη, ειδικά όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά.
Η πίσω αυλή, που κάποτε ήταν μια κενή πλάκα, έγινε η προέκταση της ζωής τους. Οι πάσσαλοι του κήπου πολλαπλασιάστηκαν, το υπόστεγο δέχτηκε ένα καινούργιο χρώμα και τα βράδια συχνά τελείωναν πίνοντας κρασί στην αυλή. Το μόνο πράγμα που δεν ενσωματώθηκε ποτέ ήταν ο σιωπηλός όγκος κοντά στο υπόστεγο, κάτι που ο σκύλος τους, ο Jasper, πάντα απέφευγε