Όχι ακόμα. Στάθηκε αργά και σκούπισε το σανό από τα γόνατά της, προσπαθώντας να επιβραδύνει την αναπνοή της. Αύριο. Θα το άνοιγε αύριο. Εκείνη τη νύχτα, δεν κοιμήθηκε. Κοίταξε ξανά το ταβάνι, όπως και τη νύχτα μετά την κηδεία – μόνο που αυτή τη φορά οι σκέψεις της στριφογύριζαν πιο γρήγορα.
Τι ήταν εκεί κάτω Γιατί δεν το είχε αναφέρει ποτέ ο πατέρας της Ήταν απλά μια αποθήκη Κάποιο παλιό κελάρι με ρίζες Κάποιο παλιό καταφύγιο που δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ Ακόμα άκουγε τη φωνή του Σαμ στο κεφάλι της: “Κοίταξε γύρω σου, ίσως βρεις κάτι λαμπερό”