Στη γωνία βρισκόταν ένα αρχαίο ψυγείο – αποσυνδεδεμένο και κολλημένο με μονωτική ταινία. Οι ιστοί αράχνης κρέμονταν σαν κουρτίνες πάνω από τα πάντα. Και όμως… Δεν έμοιαζε με καταφύγιο. Ή καταφύγιο καταιγίδας. Έμοιαζε με… αποθήκη. Ξεχασμένη αποθήκη. Συνηθισμένη. Ακατάστατη. Ανούσια. Η Κλερ εξέπνευσε, χαμηλώνοντας τον φακό.
Ξαφνικά ένιωσε κουρασμένη – περισσότερο από κουρασμένη. Εξαντλημένη. Αυτό της άφησε Αυτό το υγρό υπόγειο γεμάτο σπασμένα έπιπλα και σκουπίδια Ίσως εδώ είχε πετάξει ο πατέρας της όλα τα πράγματα που δεν ήθελε να ασχοληθεί. Ίσως ο αχυρώνας να μην ήταν δώρο, απλά μια μεταγενέστερη σκέψη.