Πήρε μια αργή γουλιά από το θερμός της και προσπάθησε, για άλλη μια φορά, να αφήσει τον ήχο των κυμάτων να πνίξει όλα τα υπόλοιπα. Τότε ήταν που το αγόρι επέστρεψε στην άμμο, φωνάζοντας κάτι στη μητέρα του για το “κρύο νερό” και τα “καβούρια”, διακόπτοντας κάθε λέξη με ένα ποδοπάτημα που ψέκασε ψιλή άμμο πάνω στην πετσέτα της Κλερ.
Η γυναίκα δεν σήκωσε το βλέμμα της, με τα δάχτυλά της να πετούν ακόμα στο πληκτρολόγιο, ψιθυρίζοντας μόνο ένα αφηρημένο “Ωραία, γλυκέ μου” πριν επιστρέψει πλήρως στην οθόνη της. Οι βόλτες του αγοριού στην ακτή έγιναν ένας κύκλος: τρέξε στο νερό, μάζεψε έναν κουβά, γύρισε τρέχοντας πίσω και πέταξέ τον κάπου αμφισβητήσιμο.