Τα υψηλά σχόλια του αγοριού, μισές φωνές, μισές ασυνάρτητες εκρήξεις ενθουσιασμού, υψώνονταν πάνω από τη ρυθμική πλύση της παλίρροιας. Διηγήθηκε τα πάντα, από το σχήμα του σωρού άμμου μέχρι τη θεωρία του ότι “ένας πραγματικός θησαυρός” ήταν θαμμένος κάπου κοντά.
Η Κλερ προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο βιβλίο της, αλλά οι λέξεις συνέχισαν να κολυμπούν. Η ένταση στον αυχένα της, που είχε λιώσει κατά τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι εδώ, ξαναγύριζε. Υποτίθεται ότι αυτή θα ήταν η ήσυχη γωνιά της παραλίας. Την είχε διαλέξει προσεκτικά.