Γύρισε πάλι προς τη μητέρα του. Η γυναίκα είχε σκύψει πιο κοντά στο λάπτοπ της τώρα, με τα φρύδια της σφιγμένα από συγκέντρωση, με τα δάχτυλα να κινούνται με γρήγορο ρυθμό. Ό,τι κι αν δούλευε την είχε καταπιεί ολόκληρη. Η Κλερ δάγκωσε την παρόρμηση να μιλήσει ξανά.
Όχι ακόμα, είπε στον εαυτό της. Απλά… όχι ακόμα. Σκέφτηκε να τα μαζέψει και να πάει σε ένα πιο ήσυχο μέρος, κάπου αρκετά μακριά ώστε να μην χρειάζεται να παρακολουθεί κάθε κίνηση του αγοριού. Αλλά καθώς σάρωσε την παραλία, είδε ότι οι ανοιχτές αμμουδιές είχαν ως επί το πλείστον εξαφανιστεί.