Σε μια κοντινή πετσέτα, μια γυναίκα που καθόταν σταυροπόδι αντιμετώπισε τα μάτια της Κλερ με ένα βλέμμα που ήταν ίσο με οίκτο και παραίτηση, σαν να ήθελε να πει: “Δεν θα κερδίσεις αυτή τη φορά. Η Κλερ άφησε μια σταθερή ανάσα. “Δεν προσπαθώ να σου πω πώς να γίνεις γονιός”, είπε, πιο ήπια τώρα. “Απλώς ζητώ να το σκεφτείς λίγο” “Τότε σκέψου να μετακομίσεις”, είπε η μητέρα, γυρνώντας ήδη πίσω στην οθόνη της. “
Υπάρχει αρκετή παραλία” Συνέχισε να πληκτρολογεί, με το απαλό κροτάλισμα των πλήκτρων να αποτελεί σκόπιμο τέλος της συζήτησης. Η Κλερ στάθηκε εκεί για ένα δευτερόλεπτο ακόμα, με τον παλμό στα αυτιά της, και μετά έκανε ένα βήμα πίσω προς την πετσέτα της, με τον αέρα ανάμεσά τους να είναι σφιχτός και ξινός, καθώς το γέλιο του αγοριού μεταφερόταν στην άμμο.