Τα βλέμματα είχαν πια ξεθωριάσει, αλλά η ζέστη εκείνου του σύντομου προβολέα παρέμενε ακόμα, κάνοντας τα μάγουλά της να καίνε πολύ καιρό αφότου η στιγμή είχε περάσει. Κάθε νέο ξέσπασμα του γέλιου του αγοριού ερχόταν με ένα σπρέι άμμου στα πόδια της, στην πετσέτα της, ακόμα και στη ράχη του ήδη βρεγμένου βιβλίου της.
Η Κλερ το βούρτσισε μηχανικά, ενώ η προηγούμενη ζεστασιά της ημέρας αντικαταστάθηκε από μια τραχιά δυσφορία και έναν αμβλύ πόνο στους κροτάφους της. Το αγόρι είχε κάνει αρκετές βόλτες στην ακτή τώρα, γεμίζοντας τον μικρό του κουβά μέχρι το χείλος με ένα μείγμα από θαλασσινό νερό και βαριά, υγρή άμμο.