Η κίνηση ήταν μικρή, ο παραλιακός δρόμος ελίσσεται ανάμεσα σε ηλιόλουστους αμμόλοφους και φευγαλέες ματιές σε λαμπερό γαλάζιο νερό. Με τα παράθυρα κατεβασμένα, ο ζεστός αέρας μετέφερε το άρωμα του αλατιού και των φυκιών, και η ένταση στους ώμους της άρχισε να χαλαρώνει για πρώτη φορά μετά από μέρες.
Όταν επιτέλους πάτησε στην άμμο, ο ήχος της παλίρροιας που κυλούσε έμοιαζε με βάλσαμο. Περπάτησε δίπλα από τις πιο πολυσύχναστες συστάδες με τις ομπρέλες και τις πετσέτες της παραλίας, χωρίς να αναζητά την απόλυτη απομόνωση, αλλά αρκετή απόσταση για να σιγάσει το βουητό των συζητήσεων και τα τσιρίγματα των παιδιών.