Το αγόρι έσφιγγε έναν μικρό πλαστικό κουβά, εκτοξεύοντας μια σειρά από δυνατές, μισοτελειωμένες προτάσεις προς τη μητέρα του. Εκείνη προσπάθησε να τον κρατήσει ακίνητο με το ένα χέρι, ενώ πασάλειβε με αντηλιακό τους ώμους του, αλλά εκείνος στριφογύριζε και τσιριζόταν δραματικά, με τη φωνή του να φτάνει εύκολα στα αυτιά της Κλερ.
Η Κλερ χαμήλωσε το βλέμμα της πίσω στη σελίδα, αποφασισμένη να το αγνοήσει, αλλά ο τσιριχτός τόνος έκοψε τη συγκέντρωσή της παρ’ όλα αυτά. Προτού καν τρίψει το αντηλιακό, το αγόρι ξεκολλούσε και έτρεχε προς την ακτή, με τον κουβά του να κουνιέται άγρια.