Τότε γύρισε και άρχισε να περπατάει – γρήγορα – προς το εξοχικό του. Αν κανείς άλλος δεν κοίταζε, θα το έκανε αυτός. Αν κανείς δεν τον πίστευε, θα έβρισκε αποδείξεις. Θα το έβρισκε ξανά. Ό,τι κι αν ήταν, δεν είχε εξαφανιστεί. Όχι πραγματικά. Ήξερε τη θάλασσα πολύ καλά για κάτι τέτοιο.
Πήγε με τη μηχανή προς την περιοχή όπου είχε δει για τελευταία φορά το σχήμα. Ο ήλιος βρισκόταν ψηλότερα τώρα, αντανακλούσε στο νερό και δυσκόλευε τη θέαση. Έκανε κύκλους για σχεδόν μια ώρα, με την προηγούμενη απογοήτευσή του να δίνει τη θέση της σε μια επίμονη επιμονή.