Όταν τα άνοιξε ξανά, κάτι έσπασε τον ορίζοντα – ένα σκοτεινό κεφάλι, και μετά ένα σύνολο ώμων που ξεπρόβαλε από το νερό. Για ένα δευτερόλεπτο η καρδιά της πήδηξε, αλλά ηρέμησε τον εαυτό της με μια γρήγορη εικασία.
Πιθανότατα ένα Χάσκι, σκέφτηκε. Το πυκνό τρίχωμα, τα όρθια αυτιά, ακόμη και ο τρόπος που το ζώο τίναζε το νερό από το τρίχωμά του της θύμισε ένα έλκηθρο που είχε δει κάποτε σε ένα χειμερινό φεστιβάλ. Στα Χάσκι άρεσε να περιφέρονται, και οι παραθεριστές άφηναν μερικές φορές τα κατοικίδιά τους ελεύθερα κοντά στην ακτή.