Ίσως του έφυγε το κολάρο. Ίσως ο ιδιοκτήτης του να είναι πάνω στους αμμόλοφους. Σήκωσε το χέρι της σε ένα φιλικό, όπως ήλπιζε, κύμα και φώναξε: “Γεια σου, φιλαράκο. Πού είναι η οικογένειά σου;” Ο άνεμος παρέσυρε τα λόγια της μακριά. Το ζώο σήκωσε το κεφάλι του, με το νερό να στάζει από το πηγούνι του, και την κοίταξε στα μάτια.
Χλωμά χρυσά μάτια -σχεδόν κίτρινα- έλαμπαν πίσω. Τα χάσκι είχαν μπλε ή καστανά μάτια, μερικές φορές ένα από το καθένα, αλλά όχι αυτό το άγριο κεχριμπαρένιο. Το βλέμμα κράτησε το δικό της χωρίς να ανοιγοκλείσει τα μάτια, και μια γραμμή νεύρων διέσχισε τη σπονδυλική της στήλη σαν κρύο νερό.