Σήκωσε τη σανίδα ψηλότερα, με τους αγκώνες κλειδωμένους, προσπαθώντας να φανεί μεγαλύτερη, όπως συμβούλευαν τα βίντεο για την άγρια φύση. “Μείνε πίσω”, είπε, με τη φωνή της να τρέμει. Το γρύλισμα έπεσε σε μια βαριά σιωπή. Τότε ο λύκος έδειξε τα δόντια του -μακριά, τέλεια, στο χρώμα του γυαλισμένου ελεφαντόδοντου- και άφησε ένα οξύ προειδοποιητικό γάβγισμα που αντηχούσε στους αμμόλοφους.
Ο ήχος διαπέρασε τον φόβο της μέσα από τη γενναιότητά της. Η σανίδα ένιωσε ξαφνικά γελοία, σαν χαρτόνι απέναντι σε μαχαίρι. Η λαβή της χαλάρωσε. Φαντάστηκε τον λύκο να ορμάει, την αδύναμη ασπίδα της να σπάει, τα δόντια να κλείνουν στο κόκαλο.