Χρησιμοποίησε αυτό το δευτερόλεπτο για να γονατίσει αργά, χαμηλώνοντας το ύψος της για να φαίνεται λιγότερο απειλητική. Ο αλμυρός αέρας τσίμπησε τα γόνατά της μέσα από το τζιν της, αλλά έμεινε κάτω, με τα χέρια ακόμα υψωμένα σε παράδοση. “Βλέπεις; Είναι εντάξει.” Ο λύκος ανοιγόκλεισε τα μάτια του μια φορά και μετά γύρισε το κεφάλι του προς την πιο άδεια άκρη της παραλίας.
Έκανε μερικά βήματα, σταμάτησε και την κοίταξε ξανά, με τα αυτιά του τεντωμένα σαν να εξέταζε αν θα την ακολουθούσε. Όταν εκείνη δεν κουνήθηκε, επανέλαβε τη διαδικασία – λίγα βήματα ακόμα, άλλη μια ματιά πίσω, ένα ελαφρύ κλαψούρισμα.