Ενάντια σε κάθε φυσιολογική κρίση, η Νόεμι βούρτσισε την άμμο από τις παλάμες της, ασφάλισε τα νεύρα της και άρχισε να περπατάει πίσω του -σε προσεκτική απόσταση- αφήνοντας τη σανίδα εκεί που βρισκόταν και αναρωτιόταν γιατί ένα πλάσμα που θα μπορούσε να τη σκοτώσει στο λεπτό ήθελε να έρθει μαζί της αντί γι’ αυτό.
Προσπάθησε να θυμηθεί γεγονότα: οι λύκοι αποφεύγουν τους ανθρώπους- σπάνια περιφέρονται σε παραλίες- ένας μοναχικός λύκος συχνά σηματοδοτεί ασθένεια ή απελπισία. Κανένα δεν ανακούφισε το σφίξιμο στο στομάχι της. Η ψυχραιμία του ζώου υποδήλωνε σκοπό, όχι αρρώστια.