Το κουτάβι ανοιγόκλεισε τα μάτια του και μετά έγλειψε τη μουσούδα της μητέρας του. Ένας μικρός ήχος – μισός γρύλισμα, μισός αναστεναγμός – βγήκε από τον ενήλικο λύκο και έσπρωξε το κουτάβι πίσω της, σαν να ήθελε να το προστατεύσει από τα φώτα των ανθρώπων. Η όραση της Νόεμι θόλωσε από τα δάκρυα.
Ο Άλβαρεζ έσβησε τον φακό του, σηματοδοτώντας την υποχώρηση. Οπισθοχώρησαν μέσα στο τούνελ, ακούγοντας το απαλό χτύπημα τεσσάρων ποδιών να ακολουθεί δύο μεγαλύτερα μέσα στους αμμόλοφους. Όταν έφτασαν στα φορτηγά, η καταιγίδα είχε κοπάσει.