Μετά από μισή ώρα γεμάτη ένταση και κομμένη ανάσα, ο Τακάσι, με μεγάλη προσπάθεια, σήκωσε το τελευταίο από τα μικροσκοπικά πλάσματα έξω από το σκοτεινό λάκκο. Ξαπλωμένα στο έδαφος, τα πέντε ζώα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους στο αμυδρό φως, με τα μάτια τους να αντανακλούν ένα μείγμα σύγχυσης και περιέργειας. Ο αέρας ήταν γεμάτος ένταση καθώς ο Τακάσι και η Χάνα σκέφτονταν την επόμενη κίνησή τους. Μπορούσαν να πάρουν από δύο πλάσματα, αλλά έτσι έμενε ένα χωρίς κανέναν να το φροντίζει.
Ξαφνικά, τους ήρθε μια ιδέα. “Η αρκούδα!” Ξεφούρνισε η Χάνα, με τη φωνή της να είναι γεμάτη έκπληξη για τη σκέψη που μόλις της είχε έρθει στο μυαλό. “Μπορεί να κουβαλήσει τον τελευταίο!” Θυμήθηκε, με τα μάτια της να ανοίγουν: “Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια, πώς έφερε το πρώτο πλάσμα στο νοσοκομείο”