“Ασφαλίστε τον κόλπο”, φώναξε η Ανίκα. Κώνοι απέκλεισαν την κυκλοφορία- ένας τραυματιοφορέας έκλεισε τη σειρήνα. Η ασφάλεια σάρωσε την περιοχή, είκοσι μέτρα μακριά από το ζώο. Η αρκούδα παρακολουθούσε, χωρίς να επιτίθεται ούτε να υποχωρεί. “Το αγόρι κρυώνει”, είπε η Άνικα, βάζοντας μια κουβέρτα από αλουμινόχαρτο. Τα χείλη του αγοριού κινήθηκαν για να ψελλίσουν απλώς: “Κρύο… ποτάμι…” Οι λέξεις θόλωσαν τον αέρα σαν καπνός.
“Πηγαίνετέ τον στο τραύμα ένα”, διέταξε η Άνικα. Οι τραυματιοφορείς τον σήκωσαν, τον τροχοδρόμησαν, εξαφανίστηκαν στο φως. Η αρκούδα εξέπνευσε έναν βαρύ, σπηλαιώδη ήχο, και μετά χαμήλωσε το κεφάλι της και έμεινε κάτω από το στέγαστρο, με τη βροχή να λιμνάζει γύρω από τα πόδια της. Η Άνικα κράτησε τη θέση της ανάμεσα στις πόρτες και το ζώο. “Έχει κολάρο. Κάλεσε τον έλεγχο των ζώων και τους δασοφύλακες”